روش استخراج مناسب هر ذخیره معدنی بر اساس ویژگیهای آن، مشخصات سنگ میزبان و سایر شرایط جانبی انتخاب میشود. معمولاً تصمیمگیری بر اساس این ویژگی به یک روش استخراج منحصر به فرد منتهی نمیشود و باید از میان گزینههای مختلف، روش بهینه انتخاب شود.
استخراج ذخایر معدنی شامل دو گروه عمده روشهای استخراج سطحی و استخراج زیرزمینی است. معیارهای مؤثر در انتخاب روش استخراج و ارزیابی آن به دو گروه کلی تقسیم میشوند. گروه اول معیارهای مرتبط با مشخصات کانسار هستند که از این گروه، میتوان به شاخصهای هندسی کانسار از جمله شیب، عمق و نظایر آن اشاره کرد. گروه دیگر از این معیارها مرتبط با ذخایر معدنی نیستند و شرایط محیطی شامل وضعیت تکنولوژی، شرایط اقتصادی و وضعیت بازار را در برمیگیرند. هرچند تأثیر عوامل محیطی در بلندمدت خود را نشان میدهد، لیکن این موضوع به معنی کم اهمیت بودن این عوامل نسبت به معیارهای گروه اول نیست.
نقشهبرداری و محاسبه حجم
از آنجایی که مشخصات هندسی کانسار بیشترین تأثیر را در انتخاب روش معدن کاری (سطحی یا زیرزمینی)، ظرفیت تولید، روش انتقال مواد و جانمایی شبکه معدن در درون یک کانسار دارند از مهمترین عوامل هستند.
هرچه ابعاد کانسار تودهای و بزرگتر باشد احتمال استخراج آن به روش روباز نیز بیشتر است، گرچه این عامل تابعی از عمق کانسار نیز خواهد بود.
برای محاسبه حجم باطله برداری بهطور مستمر عملیات نقشهبرداری با دوربین انجام میگیرد. اطلاعات برداشت شده تحت عنوان توپوگرافی اولیه و ثانویه جهت محاسبه احجام با نرمافزارهایی نظیر Civil3D و Surfer مورد استفاده قرار میگیرند.
طراحی پیت معدن
با استفاده از دادههای حاصل از اکتشاف و ژنز ماده معدنی، پیت معدن طراحی و شبیهسازی میشود تا بهینهترین مسیر به ماده معدنی ترسیم و اجرا شود و معمولاً اولویت با روش استخراجی است که سریعتر به مرحله تولید برسد و زمان بازگشت سرمایه آن کوتاه باشد.
تجهیز کارگاه
فضای موجود در کارگاههای معدنی به عنوان یک منبع ارزشمند در نظر گرفته میشود که هزینه جابجایی سایر منابع مصرفی در پروژه، متناسب با چینش آن قابل کاهش یا افزایش خواهد بود. تجهیز کارگاه قبل از آغاز عملیات استخراج، با توجه به روش استخراج و میزان باطله برداری و ذخیره ماده معدنی تجهیزات مورد نیاز مستقر و راهاندازی میشوند.